بررسی انواع عایق‌های رطوبتی برای فونداسیون :  انتخاب عایق مناسب برای فونداسیون ساختمان یک تصمیم بسیار مهم است که به طول عمر سازه، جلوگیری از نفوذ رطوبت، کاهش هزینه‌های نگهداری و ایمنی کلی ساختمان کمک می‌کند. نوع عایق انتخابی باید با توجه به شرایط اقلیمی، سطح آب زیرزمینی، نوع خاک، کاربری ساختمان، و بودجه پروژه تعیین شود.

بررسی انواع عایق‌های رطوبتی برای فونداسیون

الف) قیر و گونی (روش سنتی)

  • مزایا: کم‌هزینه، در دسترس، اجرای ساده

  • معایب:

    • عمر کوتاه (۵ تا ۷ سال)

    • ترک‌خوردگی در برابر تغییرات دمایی

    • مقاومت پایین در برابر فشار آب‌های زیرزمینی

  • کاربرد: فقط برای ساختمان‌های کوچک و مناطق خشک با سطح آب زیرزمینی پایین

  • توصیه: در پروژه‌های مدرن معمولاً توصیه نمی‌شود.


ب) ایزوگام (ورق‌های قیری پیش‌ساخته)

  • مزایا:

    • اجرای سریع و آسان

    • مقاومت مناسب در برابر رطوبت سطحی

    • عمر مفید ۱۰ تا ۱۵ سال

  • معایب:

    • نیاز به سطح صاف و تمیز برای چسبندگی

    • حساس به سوراخ‌شدن در حین خاکریزی

    • مقاومت محدود در برابر فشار آب‌های زیرزمینی زیاد

  • کاربرد: ساختمان‌های مسکونی در مناطق با رطوبت متوسط

  • توصیه: اگر سطح آب زیرزمینی خیلی بالا نیست، گزینه مناسبی است. جهت اطلاع از فروش محصول با شماره 09121754110 تماس حاصل نمایید.

    عایق حرارتی فونداسیون عایق حرارتی فونداسیون, انواع عایق حرارتی ساختمانی

ج) عایق‌های پایه سیمانی (Cementitious Waterproofing)

  • مزایا:

    • مقاومت عالی در برابر فشار مثبت و منفی آب

    • چسبندگی بالا به بتن

    • طول عمر بالا (۱۵ تا ۲۰ سال)

    • مناسب برای پروژه‌های با رطوبت بالا و ساختمان‌های چند طبقه

  • معایب:

    • اجرای دقیق و زمان‌بر

    • نیاز به چند لایه و آماده‌سازی کامل سطح

  • کاربرد: فونداسیون، زیرزمین، استخرها و مخازن آب

  • توصیه: بهترین انتخاب برای مناطقی با آب‌های زیرزمینی بالا و فشار هیدرواستاتیک زیاد.


د) عایق‌های مایع پلیمری و نانو

  • مزایا:

    • اجرای آسان در گوشه‌ها و نقاط سخت

    • بدون درز، انعطاف‌پذیر و مقاوم در برابر ترک‌های سطحی

    • سبک و قابل ترمیم سریع

  • معایب:

    • نیاز به دقت بالا در اجرا

    • عمر مفید کمتر از عایق‌های سیمانی یا ورق‌های پلیمری (۱۵ تا ۲۰ سال)

  • کاربرد: پروژه‌های با طراحی پیچیده و مناطقی که سطح یکنواخت نیست.

  • توصیه: گزینه مناسب برای تقویت نقاط حساس و ترکیب با عایق‌های دیگر.


هـ) ورق‌های پلیمری (PVC، EPDM، TPO)

  • مزایا:

    • طول عمر بسیار بالا (۲۰ تا ۳۰ سال)

    • مقاومت بسیار زیاد در برابر فشار آب و مواد شیمیایی

    • ایده‌آل برای مناطق با رطوبت بسیار بالا یا خاک‌های مرطوب

  • معایب:

    • هزینه بسیار زیاد

    • نیاز به تیم تخصصی و تجهیزات پیشرفته

    • حساس به آسیب مکانیکی در حین نصب یا خاکریزی

کاربرد: تونل‌ها، ساختمان‌های بزرگ، پروژه‌های صنعتی، فونداسیون‌های حساس

توصیه: بهترین و بادوام‌ترین انتخاب، اما برای پروژه‌های کوچک ممکن است به صرفه نباشد.

اگر بودجه محدود و سطح آب زیرزمینی پایین است → ایزوگام یا قیر و گونی انتخاب مناسبی هستند. اگر ساختمان در منطقه‌ای با رطوبت بالا یا آب زیرزمینی زیاد قرار دارد → عایق سیمانی بهترین گزینه است. اگر پروژه بزرگ و صنعتی است یا نیاز به بالاترین مقاومت و طول عمر وجود دارد → ورق‌های پلیمری (PVC/EPDM) بهترین انتخاب هستند. برای تقویت گوشه‌ها و اتصالات می‌توان از عایق‌های مایع پلیمری به صورت ترکیبی استفاده کرد.