کارایی قیرهای امولسیونی در راهسازی و راهداری : قیر به عنوان ماده چسبنده و آب بندی مصالح در راهسازی از روزگاران قدیم مورد استفاده قرار میگرفته است. هم اکنون در راستای حفاظت از محیط زیست و دستیابی به توسعه پایدار از قیرهای امولسیون (Bitumen Emulsion) در راهسازی استفاده می گردد. این نوع قیر جایگزین قیرهای کات بک (Cut Back) در راهسازی و راهداری شده است، قیرهای کات بک به دلیل وجود حلال های نفتی در داخل آن نه تنها باعث تخریب محیط زیست می شوند بلکه در مقایسه با قیرهای امولسیون از کیفیت کمتری برخوردار می باشند. قیرهای امولسیون توجیه فنی و اقتصادی خوبی برای جایگزین شدن با قیرهای محلول را دارد.
کارایی قیرهای امولسیونی در راهسازی و راهداری
قیر امولسیون شامل حدود 60 درصد قیر و 40 درصد آب است و این در صورتی است که قیرهای محلول MC250 که اغلب در کشور مصرف میگردید شامل 70 درصد قیر و 30 درصد حلال نفتی است که این حلال پس از استفاده از قیر در محیط پخش شده و فضا را آلوده میکند و این در صورتی است که بهای قیر امولسیون با قیر محلول قابل مقایسه نیست و استفاده از قیر امولسیون را به صرفه میکند استفاده از 400 لیتر اب به جای 300 لیتر حلال نفتی در قیر امولسیون بخوبی بیانگر مقرون به صرفه بودن آن است. علاوه بر آن در پروسه تولید نیز صرفه جویی فراوانی را از قبیل عدم نیاز به گرمادهی بالا به همراه خواهد شد. همان‌طور که گفتیم قیر به دلیل داشتن ویژگی‌های خاص و منحصربه‌فردی مانند عدم نفوذپذیری در برابر آب و چسبندگی عالی، کاربردهای متعددی دارد. در این میان، قیرهای امولسیونی می‌توانند برحسب ساختار یونی به سه دسته آنیونیک، کاتیونیک و نانیونیک تقسیم‌بندی شده و امتیازات خاصی را در اختیار شما قرار دهند. جهت اطلاع از فروش محصول با شماره 09121754110 تماس حاصل نمایید.
تفاوت قیر امولسیون و محلول, عایق های قیر امولسیوناز جمله مهم‌ترین کاربردهای قیر امولسیون می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- استفاده زیاد در مخلوط‌های آسفالتی سرد
- استفاده برای تعمیرات و لکه‌گیری‌های آسفالتی
- استفاده برای اهدافی مانند غبارگیری و مالچ پاشی
- استفاده در فوگسیل، سیل کت، تک کت، پریمکت و…
- کاربردهای متعدد در آسفالت‌های سطحی یک لایه‌ای یا چند لایه‌ای.
دومین جزء قیر امولسیونی آب است و تاثیر آن را در خصوصیات محلول نهایی را نمی توان نادیده گرفت. آب ممکن است حاصل مواد معدنی و یا مواد دیگری باشد که تولید محصولی پایدار را تحت تاثیر قرار دهد؛ آبی که برای آشامیدن مناسب است می تواند برای تولید امولسیون مناسب نباشد. به همین دلیل یکی از مواردی که باید در نظر گرفته شود وجود یون های کلسیم و منزیم است؛ این یون ها به تشکیل امولسیون کاتیونیک پایدار کمک می کنند. در واقع به امولسیون های کاتیونیک، کلرید کلسیم اضافه می شود تا پایداری را برای ذخیره کردن امولسیون افزایش یابد.
