تفاوت قیر محلول و امولسیونی در صنایع راهسازی : در قیرهای محلول بجای آب در قیر امولسیون از مخلوط کردن قیر و حلال های نفتی حاصل میشوند. به دلیل استفاده از حلال نفتی در قیرهای محلول استفاده از آن در محیط زیست همراه خسارت برای آن است. به دلیل استفاده از حلال های نفتی برای مایع نمودن قیر، استفاده از آن گرانتر بوده و در مقایسه با قیرهای امولسیونی مقرون به صرفه نمی باشد. در هنگام بهره برداری برای روان شدن هرچه بیشتر قیر محلول استفاده از حرارت و گرم کردن آن قبل از مصرف لازم است که موجب میگردد هزینه های اجرا افزایش یابد. قیرهای محلول در هنگام گرم کردن و حمل و نقل و بهره برداری به دلیل وجود مواد نفتی در آن بسیار خطرناک هستند و بایستی با احتیاط کامل با آن برخورد کرد.
کارایی محصول قیر بیتومین گیلسونایت در راهسازی : گیلسونایت اغلب توسط تولید کنندگان آسفالت روسازی، مهندسان راهسازی و پیمانکاران جهت حصول کارایی بالا و قیمت مناسب استفاده می شود. گیلسونایت به عنوان بهینه ساز و مقاوم کننده آسفالت شناخته می شود. همچنین به عنوان ماده ای منحصر به فرد برای آسفالت های با کیفیت و سطوح پرتنش و مقاوم سازی به کار می رود. گیلسونایت ماده ای طبیعی است. هیدروکربن های حاوی کربن و گازهای فراری چون متان. با خواصی ویژه که در قیرها تعریف می شود و بسیار شبیه به قیر های مصنوعی است که در پلایشگاه بدست می آید. از نظر شیمیایی این گیلسونایت همان قیر پلایشگاهی است اما بدون گازهای فرار و شبیه به زغال. افزایش میزان گازهای فرار در گیلسونایت آن را بیشتر به قیر پالایشگاهی شبیه می کند.