کاربرد عایق پلی اوره در صنایع ساختمان سازی : پلی یوریا (پلی اوره) در واقع نوعی الاستومر می باشد.این ماده از واکنش پلی آمین و ایزوسیانات بوجود می آید. پلی یوریا (پلی اوره) دارای مقاومت حرارتی، مکانیکی، شیمیایی و فیزیکی است که این ویژگی باعث شده است تا این ماده بتواند نقص و کمبودهای سایر پوشش های پلی یورتان را پوشش دهد و باعث به وجود آمدن پلیمرهایی با استقامت بالا، محکم، انعطاف پذیر و سرعت بالا شود. اگر پلی یوریا (پلی اوره) ساخته شده، خالص باشد یکی از بهترین عایق های ساختمانی است و حتی در کفپوش های ساختمانی نیز می توان از آن استفاده نمود. در واقع به دلیل بافت و ترکیبات پلی یوریا (پلی اوره)، این نوع پوشش برای کف پوش یا پوشش های محافظتی در ساختمان ها، مانند یک پوشش یکدست، سفت و محکم است و در برابر هر گونه مواد قلیایی و اسیدی، بسیار مقاوم است. همچنین پلی یوریا به راحتی تمیز می شود و بسیار با محیط زیست سازگاری دارد.
اجرای عایق رطوبتی مایع در سطوح ساختمان : انتخاب مدل عایق رطوبتی برای عایقکاری ساختمان به تصمیم نهایی شما بستگی دارد. اما این نکته را فراموش نکنید که هزینه‌ای که گاهی اوقات به ساختمان بر اثر نفوذ نم و رطوبت وارد می‌شود، بسیار بیشتر از هزینه‌ای است که برای خرید عایق رطوبتی باکیفیت می‌کنید. علاوه بر این، عایق های رطوبتی فاقد کنج و درز هستند که این باعث می شود آسیب دیدگی کمتری نسبت به نسل قبلی عایق ها داشته باشند و ویژگی عایق رطوبتی مایع باعث شده که طول عمر بیشتری داشته باشد.
خرید پوشش ضد حریق فایرپروف ساختمانی : پوشش ضد حریق یا فایرپروف ساختمانی بسیار مورد توجه هستند تا خطرات و خسارات جانی و مالی احتمالی با رعایت قوانین ایمنی به حداقل برسند. فایر پروف یا پوشش ضد حریق روکشی است که بر روی اجزای سازه استفاده در بخش های مختلف ساختمان از جمله اسکلت، تیرها و ستون ها و… است که با بالا بردن مقاوت ساختمان ها در مقابل آتش و هر نوع تنش حرارتی سرعت گسترش آتش را به حداقل می رساند به طوری که افزایش دما باعث فروپاشی اجزای اصلی سازه ها نمیشود و دمای تیرها و ستون ها در حین حادثه به حد دمایی که باعث افت مقاومت فولاد یعنی چیزی در حدود 500- 470 درجه سانتی گراد و ریزش آن یا از بین رفتن ساختار سازه و در نهایتا تخریب کامل شود، نمی رسد.
مزایای اجرای رنگ های ضد حریق بر روی سطوح ساختمان : ضرورت حفاظت از ساختمانها و سازه‌ها یا سازه‌های فولادی مقاوم به آتش به عنوان مهم‌ترین حفاظت بدون عامل باید مورد توجه طراحان و طرح ریزان قرار گیرد. یکی از مهم‌ترین و کاربردی‌ترین روش‌های حفاظت ساختاری در زمینه مهندسی آتش استفاده از سازه‌های فولادی می‌باشد. در این روش, اغلب ستون‌ها و تیرهای اصلی سازه با یک پوشش ضدحریق پایه سیمانی پوشش داده می‌شوند تا از قاب‌های ساختمانی در برابر آتش‌سوزی محافظت کنند. دیوارها, سقف‌ها و کف‌ها مصالح غیر فعال هستند که در موارد خاص و کاربردها عایق هستند. فولادهای ساختاری یک نقطه حرارتی خمش در حدود ۹۰ درجه سلسیوس دارند و نیمی از مقاومت خود را در دمای ۹۰ درجه سانتیگراد (پوشش ضد آتش) از دست می‌دهند. در این حالت مجموعه ما آسیب‌پذیر است و نیازمند استفاده از روکش ضد حریق پایه رنگی محافظ آتش است.
بهترین مواد و مصالح عایق کاری ساختمان ها در اقلیم های مختلف : میزان عایق کاری ساختمان در اقلیم‌های مختلف متغیر بوده و به درجه حرارت محیط خارج ساختمان بستگی دارد. در مناطق سردسیر حداقل درجه حرارت در زمستان و در مناطق گرمسیر حداکثر درجه حرارت در تابستان، تعیین کننده میزان عایق کاری هستند. مقادیر عایق کاری که در طراحی و محاسبات حرارتی ساختمانها در کشورهای صنعتی منظور می‌شود، در مقررات و آیین نامه های ساختمانی هر کشور برای سقف‌ها، دیوارها و کف‌ها تعیین شده و در برخی از کشورها رعایت این مقادیر برای سازندگان اجباری است. عایق بندی ساختمان و عایق حرارتی دیوار فاکتور مهمی برای راحتی ساکنان ساختمان است. عایق بندی ساختمان از بیرون رفتن یا وارد شدن گرمای ناخواسته جلوگیری می کند و مصرف انرژی سیستم های گرمایشی و سرمایشی را کاهش می دهد. این که چه مقدار عایق بندی ساختمان نیاز است به طراحی ساختمان، آب و هوا منطقه، هزینه های انرژی و بودجه سازنده ساختمان و ترجیحات شخصی بستگی دارد.
ارائه روشی برای ضد حریق کردن ساختمانها از مرحله اسکلت : پوشش ضد حریق یا فایرپروف ساختمانی بسیار مورد توجه هستند تا خطرات و خسارات جانی و مالی احتمالی با رعایت قوانین ایمنی به حداقل برسند. فایر پروف یا پوشش ضد حریق روکشی است که بر روی اجزای سازه استفاده در بخش های مختلف ساختمان از جمله اسکلت، تیرها و ستون ها و… است که با بالا بردن مقاومت ساختمان ها در مقابل آتش و هر نوع تنش حرارتی سرعت گسترش آتش را به حداقل می رساند به طوری که افزایش دما باعث فروپاشی اجزای اصلی سازه ها نمیشود و دمای تیرها و ستون ها در حین حادثه به حد دمایی که باعث افت مقاومت فولاد یعنی چیزی در حدود 500- 470 درجه سانتی گراد و ریزش آن یا از بین رفتن ساختار سازه و در نهایتا تخریب کامل شود، نمی رسد.